Οι γονείς και τα τέσσερα αδέλφια Πρωτούλη διαλέγουν την επαρχία του Πλωμαρίου για να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή. Ο Γιώργος, γεννημένος κάπου το 1880 είναι και ο μόνος που παραμένει στο νησί. Οι άλλοι τρεις ξενιτεύονται στη Νότια Αφρική.

Εκείνη την εποχή, οι βασικές γεωργικές ασχολίες των κατοίκων είναι η αμπελοκαλλιέργεια και η ελαιοπαραγωγή.
Το καλοκαίρι τρυγούν και το χειμώνα μαζεύουν τις ελιές. Από τότε ξεκινά και η μακριά παράδοση του νησιού στην οινοποίηση, την παραγωγή αποσταγμάτων και ελαιόλαδου. Η φυλλοξήρα, όμως, χτυπά τα αμπέλια του νησιού και έτσι η καλλιέργεια των ελαιόδεντρων αναπτύσσεται ακόμη περισσότερο.

Ο Γιώργος Πρωτούλης, στα τέλη του 19ου αιώνα, έχει στην ιδιοκτησία του 30 στρέμματα. Η σοδειά μαζεύεται επίπονα και πρέπει να μεταφερθεί με κόπο στα μικρά, παραδοσιακά, παλαιού τύπου λιοτρίβια της περιοχής.

Ο γιος του Γιώργου, Γιάννης, πατέρας του Κώστα, αποφασίζει να ασχοληθεί πιο δυναμικά και να επενδύσει στο τοπικό ελαιόλαδο. Αγοράζει 50 ακόμη στρέμματα γης και το 1975 χτίζει το πρώτο τους ελαιοτριβείο, στο Μεγαλοχώρι.